نظرات ياداشت ياد امام و شهداء دل رو مي‌بره كربُ بلا -:- سعيد حداديان

+ 110

ياد امام و شهدا ، دل و مي بره کرب و بلا

بعضي شبا وقتي بابام،کنج دلش غوغا ميشه ، يا بعضي وقتا دل شب ، وقتي که از خواب پا ميشه

ميره يه گوشه ميشينه ، آلبومشو وا مي کنه ، خوب مي دونم گذشتشو خوب مي دونم گم شدشو ،تو عكسا پيدا ميكنه

درد و دل اين روزاشو (با اون عادت وا ميكنه2)

ياد امام و شهدا ، دل و مي بره کرب و بلا

(مي گم بابا اينا کين که با لباس خاکين 2) اما هزار تا کهکشون ، سرتاسر هفت آسمون

(مونده به زير پرشون 2) .......................ميگه پسرم ، نور دلم، باغ گلم ، همه حاصلم

الهي هيچ مسافري ، از رفيقاش جانمونه ، تو هم دعا کن که بابات ، غريب و تنها نمونه

بعد امام و شهدا (زياد تو دنيا نمونه 2) اينا تو آسمون بدر، ستاره هاي سحرند

به جون تو براي من (عزيز تر از برادرند2).

به کي بگم ، چه جور بگم ، بعضي هاشون تو بيداري ، بعضي هاشون تو روياها

جلوه مولا رو ديدن ، چهره ي آقا رو ديدن يوسف زهرا رو ديدن يارِ ديدن يار ديدن چهره ي دلدار ديدن چهره ي دلدار ديدن

ياد امام و شهدا ، دل و مي بره کرب و بلا

مي گم بابا ، چرا هر وقت پيش شما، ميون کل جبهه ها (اسم شلمچه که مياد2)

چه سريه ، چه رازيه ، فوري برافروخته ميشين ، مثل يه پروانه ي پر سوخته ميشين.

هرجاي عالم كه باشين دوباره از دستاي بسته مي خوانين دوباره از بازوي خسته مي خولنين دوباره از پهلو شكسته مي خوانين

ميگه پسرم ، اي پسرم ، نمک نزن ، بازم به زخم جگرم ، سرتاسر جبهه همش نور تجلي خدا بود به خدا

آخر دنيا بود به خدا (کرب و بلا بود به خدا2)

(حضرت زهراي بتول ، با اينکه ما نوکرشيم 2) ( مادر ما بود به خدا2)

از ما ميون جبهه ها ، شلمچه بيشتر از همه(گرفته بوي فاطمه 3)

شب حمله ، همهمه بود ، روي لبها زمزمه بود ، کي تو دلا واهمه بود،(دعوا سر، سربند يا فاطمه بود3)

ذکر لبها وقتي که يا زهرا مي شد ( همه گره ها بود وا ميشد2)

ياد امام و شهدا ، دل و مي بره کرب و بلا

اين رفيقم که مي بيني ، ميون دار هيئت ها بود ، مسجدي بود ، بي ريا بود ، باصفا بود، با خدا بود،

يه شب توي ميدون مين ، آخر به آرزوش رسيد ، ترکشاي خمپاره ها هردوتادستاش و بريد

اين رفيقم که مي بيني ، اهل نظر بود به خدا ، مرغ سحر بود به خدا ، مرد خطر بود به خدا

يه شب توي ميدون مين ، ديدم بي سر بود به خدا ، مرد خطر بود به خدا

اين رفيقم که مي بيني ، انيس و يار و ياورم ، عزيزتر از برادرم ، نور دو چشمون ترم

وقت وداع آخرش ، مي گفت بگو به مادرم. از خدا خواستم هميشه که برنگرده پيکرم

اين رفيقم غلامعلي ، نوحه خونه ، روضه خونه ، وقتي دل بابات مي گيره شعراي اونو ميخونه

آخرش ، حاجتم و من مي گيرم .يه روز از عشق تو مولا ميميرم(قربون کبوتراي حرمش 2)
ياد امام و شهدا ، دل و مي بره کرب و بلا